Siedemnastego lipca 1414 roku król Jagiełło pod Zakroczymiem złączył swe wojska z oczekującymi go wojskami litewskimi, ruskimi i tatarskimi, które przywiódł książę Witold. Z tym wojskiem ruszył Jagiełło na Nidzicę.
25 lipca 1414 roku armia króla Jagiełły rozpoczęła oblężenie Nidzicy, rozkładając się obozem na wzniesieniach na południe od miasta. Już po ośmiu godzinach zdobyto miasto. Zamek zdobyto dopiero po dwunastodniowym oblężeniu ( Długosz podaje ośmiodniowe oblężenie). Zdobycie miasta i zamku zostało wówczas okupione stratą czterystu wojowników. Historyk polski Jan Długosz zaznacza, że pożyteczne było dla króla i wszystkiego wojska to zdobycie, otwierało bowiem drogi kupcom do bezpiecznego sprowadzenia żywności”. Załoga zamku wynegocjowała możliwość opuszczenia zamku wraz ze swoim mieniem, udająć się do Działdowa. Do obozu polskiego przybyli posłowie wielkiego mistrza, proponując pokój, lecz Jagiełło odmówił, pociągnął z wojskiem aż do rzeki Pasłęki. Po oddaleniu się armii jagiełłowej ku Malborkowi, w październiku 1414 r. komtur ostródzki Johann von Reichenau odebrał Nidzicę i Działdowo, a załogi tych twierdz poczęły dokonywać napadów na przybywające z Polski posiłki, rabowały wioski polskie, a pojmane kobiety więziły w zamkach.
Walki toczyły się jednak nadal i wynikiem ich bylo poważne spustoszenie ziem krzyżackich również w rejonie Nidzicy. Spłonął między innymi rynek i kościół.
W tych burzliwych czasach zaginął pierwszy dokument lokacyjny i w 1420 roku chełmińskie prawa miejskie Nidzicy odnowił ówczesny wielki mistrz Michał Kuchmeister von Sternberg.
.jpg)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz