Budzinski Robert

Budzinski Robert (1874-1955), grafik, malarz, literat. Urodził się w Sławce Małej pod Nidzicą w rodzinie nauczyciela mówiącego jeszcze po polsku. Po ukończeniu studiów artystycznych w Królewcu i Berlinie został nauczycielem w Chojnicach.

W 1994 roku w nidzickim zamku można było obejrzeć wystawę grafik i akwarel Roberta Budzinskiego. Budzinski,grafik, malarz, literat urodził się 5 kwietnia 1874 w Sławce Małej, jako najstarszy z trzynaściorga dzieci w rodzinie nauczyciela, a później dyrektora szkoły Andreasa Michaela Budzinskiego i jego żony Marii Johanny Augusty. Rodzina artysty pochodziła z Mazowsza i dlatego jego rodzice rozmawiali jeszcze po polsku. Przy pomocy licznych stypendiów i nagród R. Budzinski ukończył studia artystyczne w Akademiach Sztuki w Królewcu i w Berlinie. W r. 1909 podjął pracę jako nauczyciel w gimnazjum w Chojnicach. W czasie wędrówek z młodzieżą dawał lekcje rysunku, a także wykonywał ilustracje dla wydawnictw. Nie brał czynnego udziału w I wojnie światowej, podkreślając „Odczuwam wojnę coraz bardziej jako szaleństwo, jako zakres mocy kapitalizmu i głupawego patriotyzmu. Przesąd, ułuda i kłamstwo panują – życie bez uroku”. W r. 1918 poznał on w Olsztynie młodszą od siebie o 20 lat nauczycielkę Erykę Stern. Została ona jego muzą i kochanką. To właśnie jej twarz i akty są najczęściej spotykanymi w pracach artysty. Rok 1919 to nowy etap w życiu artysty. Na mocy traktatu wersalskiego Chojnice zostały przekazane Polsce. Budziński przenosi się do Królewca i odtąd zajmuje się już wyłącznie twórczością artystyczną. Niezmienione poglądy polityczne stały się po 1933 r. powodem kilkakrotnych aresztowań. Jego najmłodszy syn, zdeklarowany komunista, zginął w obozie koncentracyjnym. W wyniku zbliżającego się frontu w r. 1944 opuszcza Królewiec by w końcu z rodziną osiąść w Wartburgu w Westfalii. W 1950 r. po śmierci żony przenosi się do domu Eryki Stern mieszkającej w Marburgu. Robert Budzinski zmarł w 1955 r. Spuścizna tego wszechstronnego artysty obejmuje malarstwo, grafikę i literaturę. Warto tu przywołać jego trylogię wschodniopruską, w skład której wchodzą: wspomnienia Entdeckung Ostpreussen (1914r.), Curi-neru (1924r.), Der Mond fällt auf Westpreussen (1928r.). W 1936 r. wydaje zbiór opowiadań Ostpreussen ruft. Zdecydowanie ulubioną techniką Budzińskiego była grafika. Są wśród jego prac litografie, drzeworyty, linoryty, akwarele. W zbiorach Muzeum Olsztyńskiego znajdują się trzy teczki grafik artysty. Istnieje możliwość wypożyczenia i wyeksponowania prac na nidzickim zamku. Myślę, że byłoby to świetne porównanie z pracami H. Skurpskiego, który urodził się tylko kilka kilometrów od Sławki w Skurpiach.

 Akwarela

 Art. o Budzinskim w Gazecie Olsztyńskiej