29 grudnia 1601 r. zmarł w Rydze poeta łaciński Daniel Hermann, trzeci syn Andrzeja, nidzickiego burmistrza, urodzony około 1543 roku. Uczęszczał do szkoły w swoim rodzinnym mieście. Na studia wyjechał do Wittenbergi, Strasburga i Bazylei. W 1572 roku był sekretarzem na dworze wiedeńskim (sześć lat przebywał na dworze cesarza Maksymiliana w Wiedniu), potem sekretarzem rady miejskiej w Gdańsku i reprezentował to miasto na dworze króla polskiego Stefana Batorego. Gdy został sekretarzem królewskim, wziął udział w wyprawie moskiewskiej, którą opisał w poemacie Ste phaneis Moscovitica (Gdańsk 1582). Nie powrócił z Inflant do Krakowa, osiadł w Rydze, gdzie ożenił się. Zmarł 29 grudnia 1601 roku. Wiele wierszy dedykowat królowi Batoremu i Zamoyskiemu. Zwykł podpisywać swe utwory jako H.D. „Neidenburgense Borusso". W Rydze ukazało się zbiorowe wydanie jego utworów (między innymi Livoniae afflicta supplicatjo i trzykrotnie wznawiana De rana et lacerta succino Prussiaco institis).
Z Inflantami i z Rygą związał się u schyłku XVII w. daleki krewny Daniela, Jan Hermann z Nejdenburku (pocz. XVII w.–ok. 1670), pisarz; rolnik praktyk, pochodzący z Nidzicy, Dużą poczytność zyskała jego książka „Lieffländischer Landmann” przetłumaczona na język polski pod tytułem „Ziemianin albo gospodarz inflandzki” (wyd. niem. 1662, pierwsze wyd. pol. 1671, piąte 1823).. Praca stanowiła zbiór praktycznych porad dla rolników na każdą porę roku.
https://de.wikisource.org/wiki/ADB:Hermann,_Daniel
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz